در حال بارگذاری ...
در نشست «بررسی تئاتر پس از انقلاب اسلامی» مرور شد:

فعالیت ها، کمبودها و آسیب های تئاتر کشور در چهاردهه

نشست موضوعی «بررسی تئاتر پس از انقلاب اسلامی» با سخنرانی دکتر نصراله قادری، دکتر مجید سرسنگی و دکتر مهرداد رایانی مخصوص با مدیریت منوچهر اکبرلو در تالار کنفرانس تئاتر شهر برگزار شد

در این نشست که با حضور شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی،نادر برهانی مرند دبیر جشنواره،سعید اسدی رئیس مجموعه تئاتر شهر، علیرضا رحیمی، مهدی حامد سقائیان، سامان خلیلیان ،دکتر حمید صنیعی پور، محسن سلیمانی فارسانی،محمد علی ساربان،محسن حسن زاده.جمعی از مسئولان، اساتید و هنرمندان عرصه تئاتر برگزار شد، وضعیت تئاتر ایران در دوران پس از انقلاب مورد بررسی قرار گرفت.

 

مهرداد رایانی مخصوص: پاشنه آشیل ما نداشتن نقشه راه است

در ابتدای نشست، مهرداد رایانی مخصوص در سخنانی مهم ترین آسیب تئاتر در 40 سال اخیر را نداشتن نقشه راه عنوان کرد و گفت: نقشه راه به این معنی است که ما بدانیم مثلا تا 50 سال آینده قرار است به کجا برویم. حوزه های مختلف تئاتر اعم از کودک و نوجوان، عروسکی، دفاع مقدس و ... چه مسیری را طی کنند و جایگاه مان در منطقه، خاورمیانه و ... کجاست.

وی افزود: ما باید یک چشم انداز داشته باشیم و چون نداریم اگرچه نتایج درخشانی در این 40 سال داشته ایم اما موفق نبوده ایم لذا پاشنه آشیل ما نداشتن نقشه راه است.

رایانی مخصوص در ادامه سخنان خود با ارائه آماری از تحول حوزه های مختلف تئاتر در 40 سال اخیر گفت: وضعیت بودجه تئاتر از قبل از انقلاب تاکنون 20 برابر شده و به رقمی بالغ بر 84 میلیارد ریال رسیده است.

وی با اشاره به افزایش 5 و یک دهم درصدی جمعیت تماشاگران تئاتر در طول این مدت، گفت: در حال حاضر 17 هزار هنرمند تئاتر در کشور فعال هستند و سالن های نمایش با رشد 13 برابری روبرو بوده اند.

این کارشناس حوزه تئاتر اضافه کرد: پیش از انقلاب فقط 2دانشگاه در حوزه تئاتر فعال بودند اما امروز 9دانشگاه دولتی، 21 دانشگاه آزاد، 29 دانشگاه علمی و کاربردی و 130آموزشگاه حوزه تئاتر در حال آموزش هنرجو هستند.

رایانی مخصوص در خصوص تعداد رسانه های فعال در حوزه تئاتر نیز گفت: در حال حاضر 47 حوزه رسانه ای شامل 4فصلنامه تئاتر، 2 ماهنامه، 2 روزنامه، 28وب سایت و 3 کتابخانه تخصصی در حوزه تئاتر فعال هستند.

وی تصریح کرد: در بحث جشنواره ها، 10 جشنواره بین المللی، 161 جشنواره استانی و منطقه ای و 16 جشنواره سراسری فعال در حوزه تئاتر وجود دارد.

رایانی مخصوص در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه برگ برنده تئاتر بعد از انقلاب تئاتر دفاع مقدس و تئاتر خصوصی است، تصریح کرد: تئاتر بعد از انقلاب دو بخش مشخص دارد. اولی تئاتر دفاع مقدس است که جریانی متفاوت با تئاتر حوزه جنگ و مقوله ای منحصر به فرد محسوب می شود و دیگری تئاتر خصوصی است که اگرچه دولت برای آن برنامه ریزی نکرده است اما کمک شایانی به تئاتر می کند و در خاوریانه و حتی آسیا می توان ادعا کرد در این بخش جلوتر هستیم.

وی ادامه داد: ما از نظر کمی جزو 10-15 کشور اول جهان هستیم و خواهش می کنم داشته هایمان را با نقدهای غیرکارشناسی سرکوب نکنیم.

 

مجید سرسنگی: ما تئاتر انقلابی نداریم

به گزارش ایران تئاتر، در ادامه مجید سرسنگی با تاکید بر اینکه موضوعی با عنوان تئاتر بعد از انقلاب، کلان است و نمی شود در یک نگاه کلی این دوره را خوب یا بد لقب داد، گفت: من با یکی از موضوعات آقای رایانی که عنوان کردند وضعیت تئاتر ایران در سطحی بالاتر از کشورهای آسیایی است موافق نیستم چون برخی کشورها از نظر سالن های تئاتر و تعداد اجرا از ما پیشرفته تر هستند اما در اینکه باید قدردان این 4 دهه باشیم چون به دست هنرمندان رخ داده است شکی ندارم.

این استاد دانشگاه افزود: برای اینکه نهادی مثل تئاتر رشد کند و همه نقشه راه را بپذیرند چند شرط وجود دارد اول آنکه فرهنگ در نظام سیاسی کشور جزو اولویت ها باشد. من فکر می کنم اولویت های نظام سیاسی ما بعد از انقلاب منطبق بر رشد تئاتر به معنایی که نیاز داریم نبوده است.

وی تصریح کرد: بی شک تئاتر هم مانند یک کودک رشد می کند و این یک مسیر طبیعی است و خیلی افتخار ندارد. افتخار زمانی است که تئاتر را پرورش دهیم و در آن نخبه پروری کنیم.

سرسنگی مانع دوم رشد و توسعه تئاتر را دانش عنوان کرد و گفت: متاسفانه دانش تئاتری ما خیلی بالا نیست و خیلی هم در این سال‌ها به دنبال آن نبودیم. دانشگاه‌های تئاتری هم نتوانسته اند نقش و وظیفه خود را آن گونه که باید ایفا کنند لذا آنچه از کشوری با داعیه این فرهنگ و تمدن انتظار داریم محقق نشده است.

وی مانع سوم در رشد و تعالی تئاتر فرهنگ تئاتر است و اضافه کرد: این سه موضوع باعث شده تا در یک چرخه معیوب قرار بگیریم به نحوی که گرچه همه چیز وجود دارد اما وقتی در نهایت به خروجی نگاه می کنیم تاثیری در فرآیند تئاتر کشور نمی گذارد و تئاتر نه در بخش ملی و نه بین المللی موفق نیست.

سرسنگی تاکید کرد: ما تئاتر انقلابی نداریم بلکه تئاتر بعد از انقلاب داریم و متاسفانه نتوانستیم الگویی که متاثر از فضای فرهنگی و اجتماعی باشد تولید و به عنوان یک استاندارد به جا بگذاریم.

 

نصراله قادری: تئاتر بعد از انقلاب سیاست زده است

نصراله قادری دیگر سخنران این نشست، با طرح این مسئله، موضوع را به چالش کشید که ما انقطاع با جریان پیش از انقلاب داریم که تاثیر آن بر تئاتر بعد از انقلاب غیرقابل انکار است.

وی گفت: بی شک به لحاظ کمی ما رشد کردیم و این نشان می دهد سیاست موافق تئاتر بوده و به نظرم این نقش قبیله ای تئاتر است که پس از انقلاب بدان توجه نشده است.

قادری با اشاره به اینکه در حال حاضر دو دسته تئاتر در کشور فعال است که هیچ کدام حاضر نیست کار دیگری را ببیند، افزود: گروه اول مذهبیون هستند که کار گروه دوم را سکولار می داند و گروه دوم روشنفکران هستند که تئاتر گروه اول را روضه خوانی و مرثیه می پندارد و همه مشکل ما از همین موضوع نشات می گیرد که این دو گروه همدیگر را نمی پذیرند.

این استاد و پژوهشگر حوزه تئاتر با تاکید بر اینکه برخی در کشور در حال حاضر تحت تاثیر نهضت ترجمه هستند، تصریح کرد: این گروه معتقدند که ما اساساً نه شعور نظریه پردازی داریم و نه حق ورود به این موضوع داریم. ما با اینکه باید با تفکرات صاحب نظران تئاتر شنا باشیم مخالفتی نداریم ولی این تفکر نباید باعث شود که احساس کنیم نظریه پرداز نداشته باشیم.

وی در بخش دیگری از سخنان خود، گفت: فرهنگ ما فرهنگی نیست که نخبه پروری کند لذا همه کارها در بخش خلق هنر فردی است. همه ما پیامبران بدون امت هستیم و چون در همه چیز ادعای تخصص داریم نظر دیگران را نمی توانیم بپذیریم.

قادری با انتقاد است اساتیدی که بدون دانش سرکلاس درس می روند، گفت: مگر نه اینکه تئاتر تمام بودن من است پس چرا وقتی دانش نداریم سرکلاس درس می رویم. در این موضوع آیا سیستم مقصر است یا من تئاتری. در حال حاضر در تئاتر بر خلاف پیشینه تاریخی خود پول ارزش است و همه چیز ذیل عنوان مادیات تعریف می شود به همین دلیل است که بازیگر در سه کار همزمان فعالیت می کند.

وی با اشاره به اینکه در دوران پیش از انقلاب به جکومت فهمانده بودند که تئاتر تنها چیزی است که به مخالفت با حکومت می پردازد، گفت: ما چه کمکی کردیم که به حاکمیت این مفهوم را بفهمانیم که تئاتر الزاما علیه حکومت نیست و بخش کوچکی از آن سیاسی می باشد.

این استاد دانشگاه افزود: ما دائما در جایگاه اپوزیسیون قرار گرفته ایم در حالی که تئاتر جمهوری اسلامی ایران به شدت وابسته به حاکمیت است. این نشانگر آن است که این جریان فکری تئوریزه می شود. به عقیده من تئاتر بعد از انقلاب سیاست زده است نه سیاسی.

 

سهم متولیان و هنرمندان از وضع موجود تئاتر

به گزارش ایران تئاتر، منوچهر اکبرلو در ادامه با طرح این موضوع که سهم هریک از مدیران کلان، خرد و هنرمندان در رسیدن به وضع موجود چقدر بوده است، بحث جدیدی را مطرح کرد.

سرسنگی در پاسخ به این سوال گفت: بحث ما، بحث انتظارات است و اینکه آیا واقعا بعد از 40 سال توانسته ایم به اندازه 4دهه حرکت کنیم. مثلاً تئاتر ژاپن در 50سال اخیر تحولات چشمگیر داشته است اما ما نسبت به زمانی که طی کرده ایم نتوانسته ایم این جریان را به سامان درست برسانیم.

وی با تاکید بر اینکه ارزش گذاری ما علمی است و در مفاهیم عوام قرار نمی گیرد، تصریح کرد: به عقیده من همه بخش در این وضعیت سهیم بوده اند و نمی توانیم نقش ها را نادیده بگیریم. اگر مشکلی در ساختار دانشگاه وجود دارد نهادی به نام دانشگاه باید سیاسیتگذاری درست می کرد و به همین ترتیب در مسائل کلان تئاتر نیز سیاستگذاران سهیم هستند و اینکه تیغ حمله را به سمت تئاتری ها ببریم اگرچه آنها هم بی تقصیر نیستند اما همه تصیر برگردنشان نیست.

سرسنگی اضافه کرد: به عقیده من تا زمانی که برای نقش ها تفکیک قائل نشویم و به یک نقطه اشتراک نرسیم نمی توانیم نتیجه دلخواه را به دست آوریم.

وی تصریح کرد: تا این گره کور باز نشود و نتوانیم به یک برنامه ریزی منسجم و حداقل میان مدت برسیم موفق نخواهیم شد. این افق هیچ وقت برای تئاتر دیده نشده و به همین دلیل است که مدیران وقتی روی کار می آیند، نمی توانند یک کار منسجم انجام دهند.

رایانی نیز گفت: ما در حال حاضر سنگ محک نداریم لذا هرکس براساس دیدگاه خود حرکت می کند. ما باید اول از همه نقشه راه داشته باشیم و براساس آن عملکرد یک نفر را ارزیابی کنیم.

قادری نیز در سخنان پایانی خود بار دیگر با تاکید بر اینکه ما ذاتا نگاه سیاست زده داریم، گفت: وضعیت تئاتر امروز ما به شدت شکننده است چون کسانی که از اریکه افتاده اند می خواهند برگردند و در حال زدن ریشه تئاتر کشور هستند.

وی اضافه کرد: تا زمانی که به خود انتقاد نکنیم و دائما دولت را مورد نقد قرار دهیم نمی توانیم موفقیت در تئاتر را شاهد باشیم.

 

 

 




نظرات کاربران