تئاتر شهر دررسانه های امروز /کارگردان نمایش «عجیب ولی واقعی»:
یاسر خاسب که این روزها نمایش «عجیب ولی واقعی» را در کارگاه نمایش تئاترشهر اجرا می‌کند، گفت: قصد داشتیم این نمایش را خیلی خودمانی‌تر از این اجرا کنیم. در سالنی که بدون صندلی باشد، اما صندلی‌های کارگاه نمایش ثابت هستند و این امکان از ما گرفته شد.
به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این کارگردان جوان تئاتر که شامگاه گذشته – سوم خردادماه – در نشست پرسش و پاسخ نمایش خود سخن می‌گفت، مطرح کرد: در این نمایش تماشاگر و گروه اجرایی با هم یکی هستند. هدف ما این است همان‌گونه که ما نمایش را با بدن خود اجرا می‌کنیم و با زبان بدن با تماشاگر سخن می‌گوییم، تماشاگران هم با حس لامسه خود نمایش را ببینند. />
یاسر خاسب در بخش دیگری از این نشست درباره شرایط مالی این نمایش توضیح داد: ما دانشجوییم و درحال آموزش هستیم با این‌که توقعی نداشتیم، اما خیلی کم از ما حمایت شد. />
او در ادامه این نشست که به همت انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر برگزار شد، درباره تفاوت اجرای عمومی این نمایش با اجرای جشنواره توضیح داد: در اجرای جشنواره، نور سالن خیلی زیاد بود. درحالی‌که ما می‌خواستیم بر بخش‌های خاصی تأکید کنیم. به همین دلیل در اجرای عمومی، نور سالن را کم‌تر کردیم. علاوه بر این در اجرای جشنواره به دلیل ازدحام برنامه‌ها، آهنگساز ما نتوانست موسیقی کاملی برای نمایش بسازد و در اجرای عمومی، موسیقی‌مان کامل شد. />
او با اشاره به علاقه‌اش به پانتومیم خاطرنشان کرد: به پانتومیم و تکنیک‌های ریز آن که مورد توجه، مارسل مارسو بود، بسیار علاقه‌مندم. بنابراین با این‌که تمرینات بدنی‌مان درشت بود، از این ریزه‌کاری‌ها و جزییات هم استفاده کردیم و در کل نمایش ما مخلوطی از ضربه، ژیمناستیک، یوگا، پانتومیم و … است. />
خاسب درباره اجرای این اثر نمایشی در کارگاه نمایش هم توضیح داد: کارگاه نمایش برای اجرای نمایش ما مکان بسیار خوبی است. کوچک است در حد خودمان و جو آن صمیمی است. />
در بخش دیگری از این نشست فرشاد فزونی، آهنگساز این اثر نمایشی با ارایه توضیحاتی درباره شیوه فعالیتش در این نمایش مطرح کرد: تجربه این‌گونه آهنگسازی را از نمایش «پینوکیو» شروع کردم. در این شیوه با لرزش لب، صداها و افکت‌هایی ساختم. از آن‌جا که نمایش مبتنی بر توانایی‌های بدن اجرا می‌شود، ساز موسیقایی جوابگو نیست و من هم در آهنگسازی از بدنم استفاده کردم. />
در بخش دیگری از این نشست مسعود دلخواه، کارگردان تئاتر و استاد دانشگاه که به عنوان میهمان ویژه حضور داشت، در پاسخ به سخن برخی از حضار مبنی بر مفاهیم موجود در این نمایش یادآور شد: در این اثر نمایشی نباید دنبال معنا و توضیح بگردید. ما عادت کرده‌ایم که به دنبال داستان بگردیم. درحالی‌که هدف از اجرای برخی نمایش‌ها ایجاد تفکر در تماشاگر است. این نمایش نشان می‌دهد با امکانات تئاتر چگونه می‌توان از راه بدن با تماشاگر ارتباط برقرار کرد. />
دلخواه در پایان سخنان خود متذکر شد: دیدن این نمایش مانند بوییدن گل است. حسی از این کار می‌گیرم و دیگر به دنبال معنای آن نیستیم. از آن‌جا که این نمایش اثری کلامی نیست. نباید با کلام هم آن را ارزیابی کنیم. />