گفتگو با مجید شکری ، نویسنده و کارگردان نمایش "کسی برای یک گوریل غمگین کاری نمی کند"
بسیاری از تماشاگران، نمایش ما را شبیه زندگی خود می‌دانند
نمایش "کسی برای یک گوریل غمگین کاری نمی کند" به نویسندگی و کارگردانی مجید شکری تا ۱۴ مهرماه در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر، روی صحنه است.
مجید شکری کارگردان نمایش درباره علت نام‌گذاری این اثر گفت: درباره اسم این اثر باید بگویم نام این نمایش شاید برای بسیاری، عجیب باشد و این سوال پیش بیاید که چرا این اسم انتخاب شده است. زمانی که تماشاگر این نمایش را ببیند و در آن بزنگاه و صحنه بخصوص که بازیگران نام نمایش را بیان می‌کنند،قرار بگیرد، دلیل انتخاب را متوجه می‌شود و برایشان این اسم، قابل درک و حتی شگفت آور می‌شود. بنابراین باید در مواجهه با نمایش و روند اجرا قرار بگیرد تا خودش به دلیل آن پی ببرد..
او در ادامه با اشاره به بُعد اخلاقی و فلسفی زندگی انسان، افزود: همان طور که می‌دانید کوروموزم‌های گوریل تا نود و نه درصد شبیه یک انسان است؛ بر همین اساس و از این حیث، شباهت انسان به گوریل‌ها بسیار زیاد است. از طرف دیگر، انسان در طول زندگی می‌تواند به گونه‌ای رفتار کند که به مقام مَلک و بالاتر برسد و یا به گونه‌ای زندگی کند که به سطوح پایین تری از اخلاق و انسانیت برسد. ما هر روز در روند زیست خود درگیر این کشمکش، چالش، تغییر و سلوک هستیم. در این نمایش، گوریل به عنوان سمبل بعد حیوانی ما مطرح می‌شود و اِلمان‌ها برای نشان شدن این بخش، در اثر وجود دارد.
بازیگر نمایش"کسی برای یک گوریل غمگین کاری نمی کند" در ادامه شباهت زندگی برخی تماشاگران و اتفاقات نمایش را یادآور شد و گفت: نکته جالب این است که بسیاری از مخاطبان، بعد از دیدن نمایش می‌گفتند ما احساس می‌کنیم این نمایش، قصه زندگی ما است و ما بعد از دیدن این نمایش، دچار بهت و شگفتی می‌شویم که نمی دانیم دلیلش چیست؟ به نظر می‌رسد تماشاگر ما با دیدن این نمایش دچار احساسات چند گانه می‌شود و احساساتی که تا به حال آن را تجربه نکرده است؛ تجربه می‌کنند؛ حسی چندگانه و توأم مثل حس راز آلود بودن شادی و غم..
وی در ادامه به فراگیر بودن موضوعات نمایش اشاره و عنوان کرد: مخاطب و تماشاگر ما نمی‌تواند مسیر زیستن را تجربه کرده باشد و با یکی از مفاهیمی که در این کار مطرح می شود؛ درگیر نشده باشد. اگر مخاطب در چالش و کشمکش اتفاقاتی که انسان در مسیر زندگی با آنها دسته و پنجه نرم می‌کند قرار گرفته باشد؛ وقتی این نمایش را می‌بینید تیر تند این نمایش بر درونش می نشیند و در انتهای این اثر به این باور می‌رسد که درون همه انسان‌ها گوریل غمگینی وجود دارد که کسی(حتی خودش) به آن توجه نمی‌کند و برای کسی مهم نیست!
شکری، هدفش از اجرای این نمایش را نفوذ به بخش کشف‌نشده درون مخاطب عنوان کرد و گفت: من دلم می خواست در این نمایش به بخشی از درون مخاطب نفوذ کنم که جزو خلوت شخصی او محسوب می‌شود. و این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که با نمایش به واسطه دیالوگ ارتباط برقرار کند. وقتی دیالوگ از مرز جادویی بین مخاطب و اثر عبور می کند و به حریمی از درون و روانش که هیچ کسی از آن مطلع نیست، می‌نشیند، نمایش ما به هدفش می‌رسد. من در این اثر به دنبال آن بودم که به بخش خلوت و کشف‌نشده از وجود تماشاگر راه یابم. دلم می خواهد تماشاگر احساس جاری در این نمایش را به درون روان و جانش ببرد و به آن فکر کند و آن گوریل غمگین را در درون خود احساس کند. حتی این بخش تنهای جدا افتاده را درون انسانهای دیگر دریابد و بی‌تفاوت از کنار دیگران رد نشود.
بازیگر و نویسنده نمایش در ادامه درباره ایده این اثر گفت: مفهوم تنهایی جزو مفاهیم اصلی و اساسی زندگی بشر بوده و هست. من معتقدم دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم ما را به سمت تنهایی و تنهاتر شدن می برد. شاید ما به ظاهر در جهانی زیست می‌کنیم که اطراف‌مان پر از آدم‌های مختلف و انبوهی از اطلاعات و امکانات برقراری ارتباط باشد؛ اما ما متاسفانه نسبت به سالهایی که این ابزارها و امکانات نبوده؛ تنهاتر شده‌ایم و گویی انسان امروز درگیر یک ارتباط مجازی و فیک شده است
او در انتها با دعوت از مخاطبان نمایش برای دیدن نمایشهای خاص و بدون بازیگر معروف، گفت: نمایش در این روزها نیازش مخاطب است و تئاتری که به سمت عمق موضوعات کیفی، حرکت می‌کند مطمئنا نیاز بیشتری به درک شدن از سمت تماشاگران را دارد. از همه تماشاگران فهیم و اندیشمند دعوت می‌کنم از نمایش ما و نمایشهای مشابه ما دیدن کنند
نمایش «کسی برای گوریل غمگین کاری نمی‌کند» به کارگردانی مجید شکری تا 14 مهرماه در سالن سایه تئاترشهر روی صحنه است.
گفت‌وگو: امین اکبری‌نسب