تئاتر شهر در رسانه های امروز / دگر اندیشی در پایان مدیریت هنری

خبرگزاری ایلنا : امیدواریم آثار نمایشی که در روزهای پایانی دولت نهم به روی صحنه میرود بی ارتباط با تغییر و تحولات مدیریتی باشد و ما ازاین پس شاهد به روی صحنه رفتن آثاری باشیم که چاشنی جسارت و عبور از سلیقه‌های شخصی در آن بیشتر دیده شود. مدیریت مرکز هنرهای نمایشی در روزهای پایانی فعالیت دولت نهم در حالی به فعالیت خود ادامه می‌دهد که تعدادی از آثار به روی صحنه رفته در تالارها توانسته اند آثاری را به تماشاگر نشان دهد که از مضامینی برخوردار است که در این سالها کمتر شاهد آن بودیم .
نمایش باغ شکر پاره از جمله این آثار نمایشی است که این روزها به کارگردانی قطب الدین صادقی در تالار اصلی به روی صحنه است.
صادقی در این اثر نمایشی برگرفته از نمایش‌های آیین ایرانی توانسته است در قالب کمدی و ارایه یک اثر نمایشی طنز داستان اثر را در خدمت بیان مضامین قرار دهد که بی ارتباط با اوضاع اجتماعی ایران امروز ما نیست و توانسته با زبانی انتقادی و البته عبور از خط قرمزهایی که تاکنون و در این سه الی چهار ساله کمتر شاهد آن بودیم نمایشی را به روی صحنه ببرد که چاشنی جسارت و استفاده از ممیزی کمتر در آن استفاده شده است.
محمد یعقوبی کارگردان و نویسنده خوش ذوق وصاحب سبک تئاتر ایران که در این سالها حضوری فعال و درخشان در عرصه تئاتر داشته و آثار وی معمولا با جنجال‌ها و حاشیه‌های زیادی همراه بوده این بار نیز دست به خلق اثری زده که چاشنی جسارت و عبور از خط قرمزها و همچنین نگاه ویژه به اوضاع اجتماعی ایران شکل برجسته تری دارد.
خشکسالی و دروغ اثری است که از قول یکی ازکارشناسان شعرای نظارت و ارزشیابی مرکز هنرهای نمایشی باید با نگاه دقیق تری به آن نگاه کرد.
این نمایش با اینکه راوی ساده یک معضل اجتماعی خانوادگی است اما با به کارگیری دیالوگ‌های مستحکم ، موثر ، جسارت آمیز وگاها وارد شدن بر خطوط قرمزهای این سالهای تئاتر ایران اثری را به تماشاگر نشان می‌دهد که بیننده این سالهای تئاتر ایران کمتر شاهد آن بود و اینکه در روزهای پایانی چنین اثر نمایشی به روی صحنه‌برود مقداری قابل تامل است.
از دیروز هم نمایش مرثیه ای برای یک سبک وزن نوشته و کارایوب آقا خانی به روی صحنه رفت این اثر در قالب به تصویر کشیدن یک فضای کمدی‌ و روایت هایی که گاها آنارشیست‌ها را مورد خطاب قرار می‌دهد اثری را به تماشاگر نشان می‌دهد که ممکن است برای بسیاری از آنها تازگی داشته باشد و شاید در این سالها باز هم کمتر شاهد آن بوده اند.
اینکه کارگردان اثر در بروشور این نمایش جمله ”هرگونه تشابه و تقارن آدم‌های نمایش با اشخاص حقیقی کاملا تصادفی است” را گنجانده نمی تواند امری زیبا شناسانه و غیر تعمدی باشد و مسلما کارگردان اثر منظوری داشته که باید جزییات آن را در اثرمشاهده کرد.
به هر حال امیدواریم ، امیدواریم و امیدواریم این آثار نمایشی که در روزهای پایانی دولت نهم به روی صحنه می رود بی ارتباط با تغییر و تحولات مدیریتی باشد و ما ازاین پس شاهد به روی صحنه رفتن آثاری باشیم که چاشنی جسارت و عبور از سلیقه‌های شخصی در آن بیشتر دیده شود.