گروه هنرهای نمایشی سنتی «چئونگ به »از کره جنوبی در تالار اصلی

گروه هنرهای نمایشی سنتی « چونگ به » با همکاری بنیاد کره ، سفارت جهموری کره ، مرکز هنرهای نمایشی و مجموعه تئاتر شهر نوزدهم و بیستم شهریور با اجرای سه برنامه نمایشی در قالب یک اجرا میزبان علاقه مندان تئاتر در تالار اصلی تئاتر شهر خواهد بود .
به گزارش روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر ، این اثر نمایشی شنبه نوزدهم و یکشنبه بیستم شهریور ماه ساعت 20 در تالار اصلی تئاتر شهر به صحنه خواهد رفت.
گروه اجرای نمایشی سنتی چئونگ – به که در سال 2001 میلادی تاسیس شد نمایشی پرهیجان ، پر انرژی و پرنشاط مملو از رنگ ها و حرکاتی برگرفته از سنت های موسیقی و نمایشی کره را ارائه می دهد .
این موسسه نو کار در تلاش بوده است تا آیین مذهبی و آکروباتیک سنتی کره ای ها را که در طول سالیان دراز در طول شب ها و روزها صورت می گرفته تا روح شیاطین را دور کرده و کاشت و برداشت محصول را جشن گرفته و شادی مردمان خود را بیان کند .
هنرهای نمایشی و سنتی کره با داشتن روحیه ای مجذوب کننده و خاطره انگیز سبب می شود تا تمامی گروه سنی مردم از آن لذت ببرند . گروه چئونگ به تازگی در مسابقات بین المللی موزیکال 2011 لیانگال با اجرای ملی حضور داشت که موفق به کسب رتبه اول شد .
چئونگ در زبان کره ای به معنای دعوت از خداوند و و آدمیان برای آرزو کردن سعادت و خوشبختب مردم است که بخشی از مراسم آیینی و مذهبی کره ای به نام " گات " است .
در برنامه اول این گروه که با عنوان « دعوت » برای تماشا گران اجرا می شود مراسم با نوای " تیپونگسو( نوعی سازبادی سنتی کره ای)به نماد آغاز اجرا ، ده چوئیتا آیین مارش خانواده سلطنتی با بوق کره ای ( نابال،کاگ) ، پرکاشن سنتی کره ای ( یونگ گو، جینگ ، جانگ گو ، بارا ، کوئنگ وار) در ابتدا و سپس بیناری به دنبال آن اجرا خواهد شد . بیناری و ده چوئیتا هر دو موسیقی مسحور کننده و موقری جهت خوشامدگویی به مهمانان است چرا که این موسیقی در زمان های قدیم نیز جهت استقبال از رژه پادشاه نواخته می شده است .
در این اجرا هیچ شنونده ای نمی خواهد چهار ساز مهم موسیقی ای که نواخته می شودرا از دست بدهد. از آنجاییکه سازهای موسیقی سنتی کره ای از سالیان دور به عنوان نمادی از طبیعت شناخته می شدند چهار ساز اصلی و مهم پرکاشن ، سوئه ( زنگوله ای کوچک سنتی کره ای ) ، جانگو ( طبلی به شکل ساعت شنی)، باک ( طبل) ، و جینگ( زنگوله بزرگ سنتی کره ) انعکاسی از هارمونی طبیعت هستند بنابراین با این چهارساز اصلی تماشاگران می توانند هارمونی طبیعت را در کنار تحسین الگوهای خاص ریتم های موسیقی مارش سنتی کره تجربه کنند .
در نوای " ابر ، وولیم ( اجرای جانگ گو . اجرای باک) هم کار براساس موسیقی سنتی کره برای مخاطبان ارائه می شود .
از آنجایی که موسیقی سنتی کره ای سازهای موسیقی به عنوان بخشی از طبیعت انگاشته می شوند، نوای طبل ها اغلب با صدای رعد و برق ونوای جانگ گو با آوای باریدن باران مقایسه می شود . این قیاس هارمونیک با طبیعت سبب الهام خلق این اثر با نام " آوای ابر " با استفاده از این دو ساز شد .
گیم چئون باک چام نوعی از اجرای باک ، توسط نوازندگانی اجرا می شود که کلاه هایی مخروطی شکل که معمولا با گل های کاغذی تزیین شده برسردارند که در گذشته نوازندگان بودایی استفاده
می کرده اند . این کلاه قیفی شکل که از شهرستان جیونگ سانگ شمالی در کره جنوبی به وجود آمده حرکات نوازندگان طبل را چشمگیرتر، تاثیرگذار تر و مسحور کننده کرده و نیز اجرا را تبدیل به کارجذاب بصری می کند .
برنامه دوم هم با عنوان « برقراری ارتباط » و در قالب اجرای " شی مو( اجرای بودایی با ساز قمیشی کره ای )" میزبان مخاطبان خواهد بود .
در این صحنه اجرای شی مو به معنای اجرای ده دروازه و یا سئونگ مو به معنی اجرای راهب بودایی نامیده می شود . براساس مذهب شمنی کره ای ، وقتی فردی می میرد و بهشت می رود ، مورد قضاوت قرار می گیرد . در انجا که جهنم نامیده می شود و قبل از مرحله قضاوت است ده دروازه وجود دارد که شی موی کره ای به این مرحله اتلاق می شود .
اجرا کننده این صحنه در ابتدا از تمایلات و شکوه های آدمی در این دنیا می گوید و سعی دارد تا انها را در روبان های بلند و پهن خود با حرکاتی موزون و ظریف در بر میگ یرد و به نمادی از در آغوش کشیدن دل نگرانی های آدمیان . سپس وی اجرای خود را با حرکتی برای کمک کردن به مردم برای به دست آوردن " نیروانا" به طور نمادین با تحویل دادن مردم به دنیایی دیگر با خود ، متعال می کند . این کار اجرایی قومی است که باورهای شمنیسم و بودایی کره ای متعال شده است .
در برنامه « خداحافظی » که در قالب اجرای " پانورئوم " برای تماشاگران ارائه خواهد شد به صورتی ارائه خواهد شد تا به صورت سمبلیک نشان دهد که هیچ حد و مرزی بین هنرمندان روی صخنه و تماشاگران وجود ندارد و این روشی است که در روز گاران قدیم در اجراهای موسیقی قومی و محل های عمومی به کار برده می شد .
این اجرا با هنرمندانی که سنگمو ، نوعی کلاه با روبانی بلند و سفید می چرخانند و باز تابی از هارمونی دنیاست ، قسمت برجسته اجراست .