دیدن یک داستان عجیب در تالار سایه تئاتر شهر

به گزارش روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر در یادداشت سیاوش بهادری راد امده است :

«تئاتر همه عناصر را کنار هم مى چیند تا حالات و مختصات ذهن ثبت و بازسازى شود و رسالت نمایش داستان هاى نو و کهنه هر سرزمین به صورت نوگرایانه و به روز شاید یکى از مهمترین وظایف هر فرد مشغول در این هنر است. به واسطه اجراى داستان هاى تاریخ به سبک و سیاق متفاوت از آنچه سالها به اجرا درآمده کارکردى چند منظوره دارد.از طرفى تاریخ به طریقى جدید بازخوانى مى شود و از طرفى دیگر مضمون انسانى و طعم تلخ و یا شیرین این داستان ها که اغلب در صورت به روز شدن نوع اجرایى مطمئنا تاثیرگذارند به عنوان موضوعى قابل توجه روایت مى شود.

داستان خواجه خسرو زند داستان عجیبى است. او که بنا بود شاه شود ، اخته شد و پنجاه و چهار سال در دربار قاجار که دشمن سلسله اجدادى اش بودند نوکرى کرد.رقت بار تر از این هم ممکن است؟ لحظه اى ژرف اندیشى عمق فاجعه را مشخص مى سازد.

محفل بى عارى با توجه به این داستان و تم آن روایتى گروتسک وار از سالهاى پیرى این شاه مخلوع بد اقبال است که اسیر طوفان حوادث می شود. در محفل بى عارىِ فتحعلى شاه قاجار تدارک عیش دشمنش را مى بیند.سبک و سیاق این اجرا اما به سمت عکس آنچه تابه حال در بسیارى از آثار نمایشى با مضمون تاریخى مى رود ، نیست.از المان هاى دوره قاجار و لحن کلیشه جا افتاده در آثار تاریخى خبرى نیست و فضا سازى با حالتى هولوگرام مانند در ذهن تماشاچى شکل مى گیرد.

این میان فقط داستان مظلومیت خواجه خسرو شاه گمنام همچون عنصرى خالص به چالش کشیده شده و دیده مى شود.اوست که سالها تنها در هزارتوى اختگى و در راهروهاى قصر دشمن تصویر و رویایى زشت و معوج از شاهى و حقى که از کف او سریده و رفته مى بیند و در کابوسى سیاه غوطه خوران حال خود را به سخره مى گیرد. او شاه بى عارى است. »