در حال بارگذاری ...
کارگردان نمایش «ماه در آب» مطرح کرد؛

عبور از یک چالش بزرگ در تالار قشقایی

«ماه در آب» بدون تردید یکی از دراماتیک ترین متن های تاریخ معاصر تئاتر ما است که رفتار شناسی دقیقی از احوالات طبقه متوسط جامعه ارائه می دهد . دو مرد و یک زن و رابطه گذشته و پیش روی آنها اساس این درام را شکل می دهد .

علی هاشمی با اقتباس از این اثر بزرگ که قبلاً دو بار توسط  محمد یعقوبی روی صحنه رفته بود وارد یک چالش شده و با موفقیت از این چالش عبور کرده است. هاشمی بیش از یک دهه است که در تئاتر حضور مستمری دارد. «موش تو پیت حلبی»، «باجانی دپ در فتوشاپ»، «تنهایی شهر من» و «جزغاله‌های عاشقانه» از جمله اجراهای  موفق تئاتری او هستند. هاشمی سالها در سینما هم فعالیت دارد . بازی در نمایش و دستیار کارگردان «دایره گچی قفقازی» به کارگردانی حمید سمندریان؛ تهران، تئاتر شهر، تالار اصلی؛ 1377 ، دستیار کارگردان در نمایش «دوزخ» به کارگردانی افسانه ماهیان؛ تهران، تئاتر شهر، تالار قشقایی؛ 1378 ، دستیار کارگردان در نمایش «در انتظار گودو» به کارگردانی وحید رهبانی؛ تهران، تئاتر شهر، تالار شماره 2؛ 1378  ،دستیار کارگردان و برنامه ریز در نمایش «بازی استریندبرگ» به کارگردانی حمید سمندریان، تهران، تئاتر شهر، تالار چهارسو؛ 1379  ، دستیار کارگردان در نمایش «دختر گل‌فروش» به کارگردانی پروانه مژده، تهران، تئاتر شهر، تالار اصلی؛ 1379  ، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز در نمایش «تقصیر و 32 دقیقه از ماجرا»  به کارگردانی فرهاد آئیش؛ تهران، تئاتر شهر، تالار قشقایی؛ 1380  ، کارگردانی نمایش «نقش زن، نقش مرد»؛ تهران، تئاتر شهر، تالار خورشید؛1381  ، مدیر اجرایی نمایش «اتوبوسی به نام هوس» به کارگردانی افسانه ماهیان؛ تهران، تئاتر شهر، تالار قشقایی؛ 1382، کارگردانی نمایشنامه خوانی «همه عطرهای عربستان»؛ تهران، تئاتر شهر، تریای تالار اصلی؛ 1382 ، دستیار کارگردان در مجموعه تلویزیونی «با من بمان» به کارگردانی حمید لبخنده؛ شبکه 3؛ 1383 – 1382، دستیار کارگردان و برنامه ریز در مجموعه تلویزیونی «پیدا و پنهان» به کارگردانی حمید لبخنده؛ شبکه 3؛ 1384 – 1383 ، «ترانه مادری» (حسین سهیلی‌زاده)؛ شبکه 3؛ 1387 ، دستیار، برنامه‌ریز و بازی در نمایش «پنجره‌ها» به کارگردانی فرهاد آئیش، تهران، تئاتر شهر، تالار اصلی؛ 1384 از جمله کارهای کارنامه کاری علی هاشمی است.

نمایش «ماه در آب» روایتگر زندگی زنی به نام آی سودا است که با بازگشت همسر سابقش (مازیار) به کشور دچار چالش و مشکلاتی می‌شود. این نمایش دی و بهمن ماه در سالن قشقایی تئاتر شهر روی صحنه رفته است. عوامل اجرایی نمایش عبارت‌اند از:نویسنده: محمد یعقوبی، کارگردان:سید علی هاشمی، بازیگران: کریم امینی، سهند جاهد، آذر خوارزمی، فرهاد روشن، آزاده مویدی فرد، شکوفه هاشمیان، لیلی فرهادپور،  ترنم کرمانیان، تارا وفاخواه، مدیر تولید: شقایق شعبانی، طراح لباس: الهام شعبانی، طراح دکور: سعید حسنلو، طراح نور: رضا خضرایی، با علی هاشمی در باره اجرای در این نمایش گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.

 

مضمون نمایش «ماه در آب» که به چالش روابط بین آدم‌ها و به خصوص میان زوج‌ها می‌پردازد. تمی است که در اغلب کارهای گذشته شما هم به چشم می‌خورد. آیا دلیل انتخاب متن ماه در آب به خاطر همین موتیف های مشترک بود؟

 

به فضای متن‌های محمد یعقوبی علاقه دارم و شیوه اجرای گروه ما به شیوه اجرایی گروه محمد یعقوبی بسیار نزدیک است و یک جور رئالیسم هشدار دهنده با رویکرد اجتماعی در این کارها به مخاطب عرصه می‌شود و البته قرار بود در این نوبت اجرایم متن دیگری را روی صحنه اجرا کنم و با اجرای متن موافقت نکردند و به فکر اجرای متن ماه در آب افتادم.

 

آیا برای اجرای نمایش خودتان این تصمیم را داشتید که نگاهی هم به اجراهای قبلی محمد یعقوبی داشته باشید و یا فارغ از این دو اجرا عمل کردید؟

تلاشم وفاداری به متن محمد یعقوبی است و البته نباید فراموش کنیم محمد یعقوبی از اثرش دو اجرای بسیار درخشان را روی صحنه آورده است. من اجرای دوم ایشان را ندیده بودم. اجرای اولش در سال 85 پر از رعایت جزئیات و فضا سازی‌های درخشان بود و کمتر کسی جرات این کار را دارد که به این سمت برود. من رویکردم به این سمت و سو بود که یک خوانش جدید و شیوه اجرایی متفاوت نمایشم را ارائه کنم. بزرگ‌ترین تفاوتی که اجرایم با نمایش‌نامه محمد یعقوبی دارد این است که در متن باران حضور فیزیکی ندارد و فقط صدایش شنیده می‌شود و در اجرایمان باران حضور فیزیکی دارد. دراین اجرا نمایش یک جورهایی از دید باران روایت می‌شود.

 

بنابراین باران راوی نمایش محسوب می‌شود؟

 راوی‌ای که گه گاهی از اجرا جدا می‌شود و مانفیست های خودش را مطرح می‌کند.

 

در شروع نمایش باران مثل یک خالق اثر پرده را کنار می زند و مخاطب را به دیدن داستان نمایش دعوت می‌کند؟

هدفمان این بود که به مخاطب برشی از زندگی این آدم‌ها را نشان بدهیم و بازی هر بازیگری که در صحنه تمام می‌شود به بیرون نمی‌رود و در انتهای صحنه می‌نشیند.

 

آیا این رسم هر شبتان است که در میان تماشاگران نمایش را نگاه می‌کنید؟

چون این نمایش را دوست دارم هر شب در بین تماشاگران می‌بینیم و این عادت را هم از گذشته دارم که در بیشتر مواقع اجراهایم را در کنار مخاطب ببینم و متوجه نکات ریزی می‌شوم.

 

یکی از ویژگی‌های جذاب متن نوشته‌های محمد یعقوبی استفاده از مونولوگ و صدای درونی برای بیان افکار شخصیت‌های نمایش‌نامه است؟

این ویژگی که اشاره کردید جزو خصلت‌ها و عادات نوشتاری محمد یعقوبی است و اولین بار هم اجرای «ماه در آب» را در سال 85 دیدم به واسطه ساختار نوی نمایش خیلی حیرت‌زده شدم و در ذهنیات من تأثیرات بسیاری داشت. در ادامه پاسخ به سؤال شما باید متذکر شوم این خیلی جذاب است که دونفری که مشغول حرف زدن هستند متوجه بک گراند ذهنیتشان بشویم و اینکه فکر تا عمل آدم‌ها چقدر با هم متفاوت است و آنقدر محمد یعقوبی این ساختار را خوب در نمایشش ارائه کرده بود که تلاش کردم کارم شبیه نباشد. به همین دلیل از سه شیوه اجرایی برای ارائه صدای ذهن استفاده کردم. یک جاهایی عین متن بازیگران فقط لب می‌زدند. جاهایی بازیگران و کلامشان فیکس می‌شدند و جاهایی هم بازگشت به عقب داریم.

 

استفاده از صدای ذهن این فرصت را به کارگردان می‌دهد که نیمه تاریک وجود آدم‌ها را نشان بدهد؟

بله، این جزو جذابیت‌های متن بود.

 

در آثار محمد یعقوبی شغل شخصیت‌ها مثل هنرمند، وکالت، پزشک و غیره خیلی در شخصیت پردازیشان مهم است. شما به این مقوله چگونه در اجرایتان نگاه کردید؟

شغل شخصیت‌ها در این اجرا خیلی مهم است. همانطوری که در نمایش می‌بینیم آلما شغلی ندارد، بهرام پزشک است، ماهان دکتراست و مازیار انیمیشن‌ساز است. طبیعی است زمانی که شغلی برای یک آدم طراحی بشود. در حین اجرا به بازیگر کمک می‌کند تا نقش را طراحی و رنگ آمیزی کند.

 

در نگاه اول به واسطه آرتیست بودن آی سودا به نظر می‌رسد به لحاظ تفکری خیلی با خواهرش متفاوت است. اما واکنش‌های بعدی‌اش نشان می‌دهد این تفاوت زیاد نیست؟

به لحاظ تفکری خیلی با هم فاصله دارند. اما نقطه مشترکشان علاقه‌ای است که به همسرانشان دارند. منتهی به لحاظ رفتار اجتماعی و رفتاری که در زندگی‌شان انجام داده‌اند دو روی یک سکه محسوب می‌شوند و اصلاً محمد یعقوبی به این دلیل شخصیت آلما را در نمایش طراحی کرده که در تقابل با آی سودا قرار بگیرد و دو جنس تفکر از دو زن را نشان بدهد.

 




نظرات کاربران